Syn: Józef, Marianna Dyńko. Urodzony 17.05.1888r. w Besku. Chrzczony 19.05.1888r. w Besku. Gimnazjum (1901 – 1909 ) w Sanoku, następnie rozpoczął studia w Instytucie Teologicznym przy Seminarium Duchownym w Przemyślu 1909r. święcenia kapłańskie. przyjął w 29.06.1913r. wikariusz Wojutycze (12.08.1913 – 29.08.1915), wikariusz Brześciany (29.08.1915 – 1.10.1918), expozyt Brześciany (1.10.1918 – 8.11.1921), administrator Wojutycze (9.11.1921 – 6.03.1922), proboszcz Wojutycze od 7.03.1922 – zmarł 29.01.1037r. i został pochowany na cmentarzy w Wojutyczach k. Sambora. Odznaczony tytułem kanonika.
Ks. Przybylski Józef z Milczy (1905-1977)
Syn: Szymon, Agnieszka Kijowska. Urodzony 3.04.1905r. w Milczy. Chrzczony 6.04.1905r. w Besku. W 1924r. ukończył gimnazjum w Sanoku, w 1926r. rozpoczął studia w Instytucie Teologicznym przy Seminarium Duchownym w Przemyślu (1926-1931), wyśw. w 1931 r. Msza prymicyjna w Besku (31 maja 1931r.). Placówki: Sambor (1931-1933), Przybyszówka (1933-1934 – administrator), Świętoniowa (1934 – administrator), Markowa (1934-1936 – wikariusz i administrator), Borysław (1936-1939), Jedlicze (1939, od 1940 – administrator). W 1942r. aresztowany przez Gestapo, wywieziony do obozu w Oświęcimiu, a potem do Dachau, gdzie przebywał do kwietnia 1945r. Do 15 października 1945r. duszpasterz wśród Polaków przebywających w Niemczech. Po powrocie do kraju od 29 listopada 1945r. pracował w Sanoku, do 1946 r. Od 1946r. w Cieklinie jako administrator, później proboszcz. 1952 – otrzymał tytuł kanonika, od 1966r. na emeryturze. Był odznaczony Krzyżem Kawalerskim i Złotym Krzyżem Zasługi. Zmarł 1977r. Pochowany na cmentarzu w Milczy.
Ks. Kijowski Stanisław z Milczy (1905-1993)
Syn: Jan, Maria Milan. Urodzony 14.10.1905r. w Milczy. Ochrzczony 16.10.1905r. w Besku. W 1925r. ukończył gimnazjum w Sanoku, po maturze studiował w Instytucie Teologicznym przy Seminarium Duchownym w Przemyślu (1925-1930), wyświęcony na kapłana w 1930r. Placówki: Jedlicze (1930-1931), Dydnia (1931-1933), Grodzisko (1933-1935), Czudec (1935-1937, Stojańce (1937-1939), Handzlówka (1939 – administrator), Krzemienica, Łańcut. Od 1946 r. przeniesiony do archidiecezji wrocławskiej. Od 1990r. jako emeryt przebywał w Milczy, gdzie zmarł. Pochowany na cmentarzu w Milczy.
Ks. Szałankiewicz Stanisław (o. Nikodem) z Mymonia (1910-1979)
Syn: Wawrzyniec, Magdalena Drybała. (ur.4.01.1910r. Mymoń, ochrzczony 5.01.1910r. w Besku. Pierwszy ksiądz zakonny z parafii Besko (franciszkanin konwentualny). Wyświęcony w 1935r. Msza prymicyjna w Besku (29 czerwca 1935r.). Placówki: Niepokalanów (gdzie współpracował ze św. Maksymilianem Kolbe), Kalisz, Radomsko, Krosno, .Koszalin, Wrocław, Roztoka, Nieszawa, Racławice śl., Rychwałd, Nieszawa, Lwówek śląski, Kraków, Rawa Niżna i Jasło. W czasie II wojny światowej gwardian w klasztorze OO. Franciszkanów w Krośnie. Zmarł 17.04.1979r w Jaśle i tam jest pochowany.
Ks. Andrzej Czyż z Beska (1914-1978)
Syn: Józef, Karolina Ciepły. Jego życiowa droga rozpoczęła się 30 listopada 1914r. w Besku. Ochrzczony 2.12.1914r. w Besku. Po zakończeniu studiów gimnazjalnych w Sanoku (1925-1933), rozpoczął przygotowanie do kapłaństwa w Seminarium Duchownym w Przemyślu (1933-1938). Po otrzymaniu święceń prezbiteratu w dniu 26 czerwca 1938r. w Przemyślu, sprawował posługę duszpasterską w następujących parafiach: Słocina (1938-1943), Sanok (1943-1945), kapelan AK, Dubiecko (1945-1949), Nowotaniec (1946-1947), Strzyżów (1949-1951), Krasiczyn (1951-1957); Wysoka Łańcucka (1967-1977). Od sierpnia 1977r. pełnił funkcję penitencjarza w Stalowej Woli. W uznaniu za gorliwą pracę dla Kościoła Przemyskiego został odznaczony Expositorio Canonicali (1962) oraz przywilejem używania Rokiety i Mantoletu(1975). Zmarł 25 czerwca 1978 r. w Szpitalu w Stalowej Woli. Uroczystości pogrzebowe odbyły się w Stalowej Woli. Przewodniczył im abp Ignacy Tokarczuk. Ciało zmarłego spoczęło na cmentarzu w Stalowej Woli. 23.01.2017r. ekschumacjia i trumna spoczęła na cmentarzu w Wysokiej Łańcuckiej. Uroczystościom przewodniczył Metropolita przemyski abp Adam Szal.
Od 1963 r. wykłada na Wydziale Filozoficznym Towarzystwa Jezusowego w Krakowie (od 2011 r.: Akademia Ignatianum), głównie filozofię Boga. Przez wiele lat wykładał także metafizykę i kosmologię, a w latach 1988-2006 – również historię filozofii średniowiecznej. Nadto od 1974 do 2001 r. wykładał metafizykę i teologię naturalną w Wyższym Międzyzakonnym Instytucie Katechetycznym w Krakowie. Okresowo wykładał również w WSD Paulinów w Krakowie. W 1984/85 wykładał filozofię Boga w Le Moyne College w Syracuse (NY) w USA. W latach 1982-1988 był przewodniczącym Towarzystwa Naukowego Księży Jezuitów w Krakowie. Od 1988 do 1998 r. był sekretarzem Wydziału Filozoficznego TJ w Krakowie, od 1991 do 1994 r. – dyrektorem Sekcji Filozofii Systematycznej tegoż Wydziału, a w latach 1994-2001 – prodziekanem Wydziału. W 1990 r. habilitował się na Wydziale Filozoficznym TJ w Krakowie na podstawie książki Teologia naturalna. Filozoficzna problematyka Boga. Od 1991 jest profesorem nadzwyczajnym, a od 1999 r. profesorem zwyczajnym.
W latach 1993-2001 był zatrudniony także na Wydziale Filozoficznym Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie (obecnie: Papieski Uniwersytet Jana Pawła II). Od 2001 do 2009 r. był profesorem filozofii także na Wydziale Teologicznym w Bratysławie, należącym do Uniwersytetu w Trnawie.
Ojciec Ziemiański opublikował Teologię naturalną (Kraków 1995, 2008), kilka książek oraz ponad 50 artykułów z zakresu filozofii. Jest autorem ponad 2300 pieśni kościelnych. Pieśni te wydał w książkach: Bóg nas kocha (Kraków 1984); Pan pieśnią moją (Kraków 1978); Wysławiajmy Pana (Kraków 1978, 2005 – wraz z J. Łasiem); Chcę śpiewać Panu (Kraków 1982); Pieśnią moją sławię Pana (Kraków 1986); Śpiewam i gram Bogu (z. 1-9, Kraków 1989-2015); Śpiewy ślubne (Kraków 2005). Nadto wydał Poradnik dla kapelanów lecznictwa zamkniętego (Kraków 1991 – wraz z S. Kałużą). Z zakresu teologii ogłosił ponad 50 artykułów. Tłumaczył z języków: łacińskiego, niemieckiego, włoskiego i francuskiego. Jest autorem wielu pieśni religijnych /muzyka i słowa/. Opracował kazania ks. Piotra Skargi.
Ks. o. Mroczkowski Witold, michalita z Beska
Urodzony w 1954r. W 1969 r. wstąpił do Zgromadzenia Świętego Michała Archanioła w Miejscu Piastowym, tam też ukończył Niższe Seminarium Duchowne. Nowicjat odbył w Pawlikowicach k. Krakowa. 1973r. – pierwsza profesja 1974r. – rozpoczął studia teologiczno-filozoficzne na Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie. 1980r. – święcenia kapłańskie (klasztor OO. Michalitów w Miejscu Piastowym; udzielający święceń – ks. abp Ignacy Tokarczuk). Msza prymicyjna w Besku (8 czerwca 1980r.). Po 1980r. – misjonarz. 1981r. – Belgia (kurs językowy) i wyjazd do Zairu (ob. Kongo) do miejscowości Jumbi, gdzie pracował 10 lat. W roku 1991 wrócił na krótko do Polski, gdyż święcenia kapłańskie przyjmował jego brat, Andrzej. W 1991r. – wyjazd do Paragwaju, do miejscowości Cassila (Ameryka Południowa), gdzie pracował 17 lat, 2008r. wyjazd do Argentyny następnie misjonarz na Dominikanie. Obecnie rezydent w parafii pod Warszawą – Parafia p.w. Matki Bożej Szkaplerznej, Sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej, Górki.
Ks. o. Mroczkowski Andrzej, michalia z Beska
Urodzony w 1963r. W 1980 r. wstąpił do Zgromadzenia Świętego Michała Archanioła w Miejscu Piastowym, tam też ukończył Niższe Seminarium Duchowne. Nowicjat odbył w Pawlikowicach k. Krakowa. 1984r. – pierwsza profesja. 1985r. – rozpoczął studia teologiczno-filozoficzne na Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie. 1991r. – święcenia kapłańskie (Bazylika OO. Dominikanów w Krakowie; udzielający święceń – ks. bp Józef Górny). Msza prymicyjna w Besku (30 czerwca 1991 r.). Placówki: Stalowa Wola, Miejsce Piastowe (2 lata), Gorzków k. Krakowa (3 lata), parafia i dom dziecka w Prałkowcach k. Przemyśla (10 lat, tu wybudował halę sportowa dla dzieci), Miejsce Piastowe (1 rok), od 2008r. Proboszcz w Ustrzykach Dolnych i kustoszem parafii pw. Matki Boskiej Bieszczadzkiej w Jasieniu k. Ustrzyk Dolnych. Obecnie od 2017r. proboszcz Parafii w Miejscu Piastowym.
Ks. Płatek Ryszard z Beska
Urodzony w 1971r. W 1998 r. święcenia kapłańskie w Przemyślu. Parafie – wikariusz: Odrzykoń (1998-2000), Dydnia (2000-2004), Iwonicz Zdrój (2004-2006), Przeworsk (2006 – 2010) i Przemyśl (2010 – 2015). Parafie proboszczowskie: Lipa (2016 – 2018). Od roku 2018 proboszcz Parafii Jaćmierz.
Ks. Szyndler Krzysztof z Beska
Urodzony w 1976r. w 2003 r. święcenia kapłańskie w Przemyślu; Msza św. prymicyjna w Besku (15.06.2003). Parafie wikariuszowskie: Laszki (2003-2005), od 2005r. w Radymnie, obecnie w parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Radymnie.
Ks. o. Janowski Marek SJ
Urodzony w 1971r. Jezuita. Po ukończeniu Technikum Leśnego w Zagnańsku studiował na wydziale Filozofii KUL. Do Towarzystwa Jezusowego wstąpił w 1997 roku. W latach 2000-2002 odbył praktykę duszpasterską w Limerick (Irlandia). Podstawowy kurs teologii zrobił w Dublinie, a następnie przez 2 lata studiował teologię duchowości w Cambridge w USA, duszpasterz akademicki Opole od 2014 roku proboszcz w USA. Obok zainteresowań filozoficznych interesuje się duchowością ignacjańską oraz antropologią ćwiczeń duchowych. Obecnie proboszcz w Parafii w Chicago/USA/.
Ks. Szczepan Semenowicz z Beska (1978-2018)
Urodził się 23 grudnia 1978 r. w Besku. Po ukończeniu studiów w przemyskim WSD, przyjął święcenia kapłańskie 15 maja 2005r. Pracował jako wikariusz w Rudołowicach, Głębokiem, Łopuszce Wielkiej, Czarnej k. Ustrzyk Dolnych, Michałówce i Niebieszczanach. Pomagał duszpastersko w parafii pw. św. Józefa Sebastiana Biskupa w Przemyślu, pełniąc jednocześnie funkcję kapelana w szpitalu w Przemyślu. Od 25 sierpnia 2017 roku był wikariuszem parafii Radymno pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa, a od 1 lipca tego roku rezydentem.
Uroczystości pogrzebowe śp. ks. Szczepana Semenowicza rozpoczęły się w piątek, 14 grudnia 2018r., eksportą w kościele parafialnym pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Besku. Mszy Świętej przewodniczył i homilię wygłosił ks. Jakub Kostrząb. Następnie w sobotę, 15 grudnia 2018r. Mszy Świętej pogrzebowej przewodniczył bp Stanisław Jamrozek. Homilię podczas pogrzebu śp. ks. Szczepana Semenowicza wygłosił kolega kursowy ks. Bartosz Rakoczy, który ukazując życie ks. Szczepana w sposób szczególny podziękował Mu za katechezę krzyża, którą po cichu przyjął i głosił cichym cierpieniem. Pochowany na cmentarzu w Besku.