Duszpasterstwo » Domowy Kościół

Ruch Domowy Kościół (RDK), nazywany także Oazą Rodzin, stanowi małżeńsko-rodzinną formacje świeckich działających w ramach Ruchu Światło-Życie, który jest jednym z nurtów posoborowej odnowy Kościoła w Polsce. Domowy Kościół zawsze pozostaje otwarty na współpracę z innymi ruchami. Powstał z inicjatywy założyciela Ruchu Światło-Życie ks. prof. Franciszka Blachnickiego (przed kilku laty rozpoczął się jego proces beatyfikacyjny), w ścisłej współpracy z siostrą Jadwigą Skudro RSCJ, która nieprzerwanie do dnia dzisiejszego towarzyszy temu dziełu.

“Studiowanie i dążenie do wprowadzenia w życie nauki Soboru o małżeństwie i rodzinie jest celem Ruchu Domowy Kościół. Jego członkowie pragną również przyswoić sobie wysoki ideał duchowości rodzinnej Equipes Notre Dame, które dążą do życia prawdziwie chrześcijańskiego”.

Ruch Domowy Kościół łączy wiec w sobie charyzmaty Ruchu Światło-Życie i międzynarodowego ruchu małżeństw katolickich Equipes Notre Dame. Początki RDK sięgają roku 1973, kiedy to do Krościenka ( siedziba Centrum Ruchu Światło-Życie) po raz pierwszy na 15-dniowe rekolekcje oazowe przybyły rodziny. Od tego czasu w całym kraju, jak również poza jego granicami, zaczęły powstawać Kręgi skupiające małżeństwa oazowe. W Ruchu tym specjalny nacisk kładzie się na duchowość małżeńska, czyli dążenie do życia w bliskości Boga w jedności ze współmałżonkiem.

Małżeństwa spotykające się w Ruchu Domowy Kościół otwierają się na obecność Chrystusa podejmując nauczanie sługi Bożego Franciszka Blachnickiego, który stawiał za wzór Kościół pierwszych wieków chrześcijaństwa i upatrywał jego żywotność i autentyczność w: Liturgia (Biblia i Sakramenty), Martyrii (świadectwo życia) i Diakonii (służba) przezywanych w bliskiej sercu wspólnocie.

Z A S A D Y
D O M O W E G O   K O Ś C I O Ł A
R U C H U   Ś W I A T Ł O – Ż Y C I E

ROZDZIAŁ I
Postanowienia ogólne

1. Niniejszy dokument ustala wewnętrzne zasady działania ruchu wspólnot rodzinnych w ramach Ruchu Światło-Życie, nazywanych Domowym Kościołem Ruchu Światło-Życie, określanym dalej w tekście jako DK. Wyrażenie “Domowy Kościół” uwydatnia specyfikę wymienionych wspólnot, ich program i ideał formacyjny, zaś nazwa “Domowy Kościół Ruchu Światło
-Życie”, będąc skrótową wersją opisowego określenia “Domowy Kościół – gałąź rodzinna Ruchu Światło-Życie”, podkreśla dwuczłonowy charakter charyzmatu DK oraz jego jedność z całym Ruchem.

2. “Zasady Domowego Kościoła” są dokumentem niższej rangi wobec dokumentów dotyczących całego Ruchu Światło-Życie, a pary odpowiedzialne DK, będące Diakonią Domowego Kościoła (DDK), na wszystkich stopniach struktury organizacyjnej stanowią część Diakonii Ruchu Światło-Życie
i działają według zasad Statutu Stowarzyszenia “Diakonia Ruchu Światło
-Życie”. Po zatwierdzeniu niniejszej wersji “Zasad” przez Delegata Konferencji Episkopatu Polski ds. Ruchu Światło-Życie, stają się one zbiorem przepisów obowiązujących wszystkich członków DK, a wszelkie dotychczasowe wersje “Zasad” tracą moc prawną.

3. DK jest małżeńsko-rodzinnym ruchem świeckich w Kościele, działającym w ramach Ruchu Światło-Życie, będącego jednym z nurtów posoborowej odnowy Kościoła w Polsce. Łączy on w sobie charyzmaty Ruchu Światło-Życie i międzynarodowego ruchu małżeństw katolickich Equipes Notre-Dame.

4. DK jako propozycja formacyjna dla małżeństw w ramach Ruchu Światło-Życie powstał z inicjatywy jego Założyciela, Sługi Bożego Ks. Franciszka Blachnickiego (1921-1987). W rozwoju DK ściśle współpracowała z Założycielem siostra Jadwiga Skudro RSCJ.

5. Głównym znakiem DK, tak jak całego Ruchu Światło-Życie, są dwa greckie słowa “FOS” (światło) i “DZOE” (życie), wpisane w znak krzyża. Znak ten, a zarazem nazwa Ruchu wyraża jego istotę i cel: światło wprowadzane w życie każdego chrześcijanina, każdego małżeństwa i rodziny. Znakiem pomocniczym DK jest główny znak Ruchu Światło-Życie wyrastający spomiędzy dwóch znajdujących się obok siebie i zachodzących jedna na drugą obrączek, wpisanych wraz z krzyżem w stylizowaną figurę domu.

6. Główną Patronką DK, jak całego Ruchu Światło-Życie, jest Niepokalana Matka Kościoła.

7. Duchową kolebką i stolicą DK, jak całego Ruchu Światło-Życie, jest Krościenko nad Dunajcem.

8. Głównym pismem formacyjnym DK jest kwartalnik “Domowy Kościół. List do wspólnot rodzinnych Ruchu Światło-Życie”, wydawany przez Centralną Diakonię Domowego Kościoła.

9. Pary odpowiedzialne DK na różnych stopniach struktury organizacyjnej używają pieczątek z napisem “Domowy Kościół Ruchu Światło-Życie”. Ogólnopolska strona oficjalna DK w Internecie oraz strony diecezjalne, rejonowe i parafialne DK noszą nazwę “Domowy Kościół Ruchu Światło-Życie”.

10. DK, jako gałąź rodzinna Ruchu Światło-Życie jest otwarty na współpracę z innymi ruchami posoborowej odnowy w Kościele.

ROZDZIAŁ II
Cele, zadania, program i metody działania Domowego Kościoła

11. DK zwraca szczególną uwagę na duchowość małżeńską, czyli dążenie do bycia bliżej Boga w jedności ze współmałżonkiem. Chce on pomóc małżonkom trwającym w związku sakramentalnym w budowaniu między nimi prawdziwej jedności małżeńskiej, która stwarza najlepsze warunki do dobrego wychowania dzieci w duchu chrześcijańskim.

12. DK dąży do odnowy małżeństwa i rodziny poprzez wdrażanie do:

• życia Słowem Bożym, aby stawało się ono słowem życia,

• życia modlitwą, jako osobistego spotkania z Chrystusem, swoim Zbawicielem,

• stałego życia sakramentalnego, zwłaszcza eucharystycznego,

• dawania świadectwa o swoim spotkaniu z Chrystusem wobec innych ludzi,

• postawy służby we wspólnocie Kościoła, według otrzymanych darów.

13. Zadaniami DK, wynikającymi z przynależności do Ruchu Światło-Życie są:

• kształtowanie swoich członków w duchu formuły jedności “Światło-Życie”,

• doprowadzenie ich do przyjęcia Chrystusa jako osobistego Pana i Zbawiciela (idea Nowego Człowieka),

• pełne i odpowiedzialne uczestnictwo w życiu Kościoła lokalnego (idea Nowej Wspólnoty),

• budowanie i propagowanie kultury opartej na zasadach chrześcijańskich (idea Nowej Kultury),

• służba na rzecz moralnej odnowy Narodu (Krucjata Wyzwolenia Człowieka, troska o obronę każdego poczętego życia itd.).

14. Program formacyjny DK kształtowany jest w oparciu o materiały formacyjne Ruchu Światło-Życie i Equipes Notre-Dame, dokumenty Soboru Watykańskiego II i II Synodu Plenarnego oraz aktualne nauczanie Kościoła.

15. Budowaniu jedności (communio) w małżeństwie i rodzinie służą następujące elementy formacyjne – zobowiązania (dary):

• codzienna modlitwa osobista (Namiot Spotkania),

• regularne spotkanie ze słowem Bożym,

• codzienna modlitwa małżeńska,

• codzienna modlitwa rodzinna,

• comiesięczny dialog małżeński,

• reguła życia (systematyczna praca nad sobą),

• uczestnictwo w comiesięcznych spotkaniach formacyjnych kręgu,

• uczestnictwo, przynajmniej raz w roku, w rekolekcjach formacyjnych.

Dzięki wprowadzaniu w życie tych elementów następuje indywidualne zbliżenie się do Boga i realizowana jest pełnia duchowości małżeńskiej.

Nie są one celem samym w sobie, ale środkiem do celu. Ich realizowanie odbywa się w małżeństwie poprzez codzienny wspólny wysiłek małżonków, podejmujących i realizujących poszczególne zobowiązania oraz poprzez wzajemną pomoc małżeństw w kręgu w dążeniu do Chrystusa (idea małej grupy jako środowiska koniecznego do wzrostu wiary).

16. Krąg tworzy 4-7 małżeństw pragnących wzajemnie się wspomagać w dążeniu do budowania w swoich rodzinach domowego Kościoła. Małżeństwa gromadzą się w imię Chrystusa – dla Niego i z miłości do Niego, aby Go wspólnie odnajdywać i trwać przy Nim w swoim życiu codziennym. Krąg powinien być urzeczywistnieniem ideału życia wspólnoty chrześcijańskiej oraz stałym źródłem jego odnowy w poszczególnych małżeństwach.

Za krąg odpowiada jedno z należących do niego małżeństw, zwane parą animatorską. Jest ona odpowiedzialna za pracę formacyjną kręgu, za jego wzrost duchowy, za przebieg spotkań formacyjno-modlitewnych. Dla prawidłowej pracy kręgu niezbędna jest doktrynalna i duchowa pomoc księdza moderatora, pełniącego funkcję doradcy duchowego.

17. Kręgi rodzin pracują w cyklach rocznych. Spotkania miesięczne kręgów odbywają się od września do czerwca włącznie. W okresie wakacyjno-urlopowym odbywają się rekolekcje 15-dniowe.

18. Spotkanie miesięczne kręgu rodzin składa się z następujących części stałych:

• dzielenia się życiem (wydarzeniami, radościami, troskami itp.) podczas symbolicznego posiłku,

• modlitwy:

  • dzielenie się Ewangelią lub inne formy spotkania ze słowem Bożym;

  • tajemnica różańca,

• formacji:

  • dzielenie się w atmosferze modlitwy realizacją zobowiązań, to znaczy osiągnięciami i trudnościami w rozwoju życia duchowego;

  • omówienie nowego tematu.

Spotkanie odbywa się raz w miesiącu w mieszkaniach poszczególnych małżeństw i nie powinno trwać dłużej niż trzy godziny. Jego istotnym punktem jest dzielenie się realizacją zobowiązań, które decydują o rozwoju duchowym poszczególnych małżeństw, jak i całego kręgu. Część tę na każdym spotkaniu prowadzi para animatorska. Całe spotkanie może być przeplatane śpiewem pieśni (piosenek) o treści dobranej do tematu spotkania lub okresu liturgicznego.

19. Wskazane jest, aby w początkowych spotkaniach nowego kręgu uczestniczyła para małżeńska, która żyje charyzmatem DK i charyzmatem całego Ruchu Światło-Życie. Para ta, zwana parą pilotującą, przez pewien czas zastępuje parę animatorską, wprowadzając krąg w zagadnienia dotyczące duchowości małżeńskiej, metod pracy kręgu i całego Ruchu.

20. Podstawowa praca formacyjna przebiega według podręczników “Domowy Kościół. I rok pracy” i “Domowy Kościół. II rok pracy”, z których pierwszy wprowadza stopniowo poszczególne zobowiązania, drugi podaje dalszą formację pogłębiającą duchowość małżeńską. Okres ten trwa od dwóch do czterech lat, w zależności od rozwoju duchowego małżeństw kręgu. Po tym okresie realizowana jest dalsza formacja systematyczna poprzez:

• ciągłe pogłębianie formacji podstawowej;

• dobór nowych tematów (trzecia część spotkania kręgu) według materiałów proponowanych przez Centralną Diakonię DK oraz według własnego zapotrzebowania.

21. Praca w kręgach jest pogłębiana poprzez rekolekcje w ciągu roku i w czasie wakacji. Rekolekcje 15-dniowe (tzw. oaza) I, II i III stopnia przeznaczone są dla małżonków wraz z dziećmi.

Program oazy I stopnia ma charakter ewangelizacyjno-katechumenalny; omawiane są również tematy związane z duchowością małżeńską.

Oaza II stopnia rozwija biblijne podstawy inicjacji liturgicznej; omawiane jest również przeżywanie okresów liturgicznych w rodzinie.

Oaza III stopnia ma na celu ukazanie i przeżycie rzeczywistości Kościoła jako wspólnoty.

W ciągu roku odbywają się rekolekcje 2- i 4-dniowe, zwane Oazą Rekolekcyjną Animatorów Rodzin (ORAR) oraz rekolekcje ewangelizacyjne (ORAR 0 stopnia).

ORAR I stopnia ma na celu pogłębienie zrozumienia istoty, celu, duchowości i metody DK jako nurtu wspólnot rodzinnych w ramach Ruchu Światło-Życie.

ORAR II stopnia przygotowuje małżeństwa do świadomego podjęcia posługi pary animatorskiej, ukazując wagę i odpowiedzialność zadań animatorskich.

Członkowie DK po przeżyciu formacji podstawowej (oaza rekolekcyjna I i II stopnia, ORAR 0, I i II stopnia, co najmniej zobowiązanie kandydata KWC) powinni dążyć do uzyskania pełnej formacji DK (formacja podstawowa uzupełniona o oazę rekolekcyjną III stopnia, Triduum Paschalne przeżyte w formie rekolekcyjnej, ORD, członkostwo w KWC), a następnie korzystać z rozmaitych form rekolekcji tematycznych i specjalistycznych organizowanych przez DK lub z innych rekolekcji Ruchu Światło-Życie.

22. Dla budowania jedności całego Ruchu rodziny DK uczestniczą w dniach wspólnoty Ruchu Światło-Życie.

ROZDZIAŁ III
Członkostwo w Domowym Kościele 23. Członkami DK są pary małżeńskie połączone sakramentem małżeństwa, które wspólnie (mąż i żona) angażują się w proponowaną dla nich formację. W przypadku śmierci jednego ze współmałżonków będących członkami kręgu, drugi ma prawo pozostać w kręgu. 24. Małżeństwa włączają się do kręgów DK, aby sobie wzajemnie pomagać. “Równi usługują równym” (Humanae vitae, 26). Przychodzą do kręgu z własnej woli, a więc przyjmują i akceptują “Zasady” w całości.Małżeństwo, które świadomie odrzuca te założenia, albo nie chce wypełniać wszystkich zobowiązań – nie może należeć do kręgu. Kręgi rodzin, które nie dochowują wierności formacji duchowej DK tracą prawo do nazywania się kręgami DK.

ROZDZIAŁ IV
Struktura Domowego Kościoła

25. Sprawy organizacyjne i odpowiedzialność za pracę duchową w kręgach podejmują ludzie świeccy. Parom odpowiedzialnym niezbędna jest jednak zawsze pomoc księży moderatorów, którzy pełnią bardzo ważną rolę doradców duchowych. Księża moderatorzy DK gwarantują jego łączność z Kościołem hierarchicznym oraz wierność nauce Kościoła.

26. Odpowiedzialność za DK spoczywa na Diakonii Domowego Kościoła (DDK), która na poszczególnych szczeblach (kręgu, rejonu, diecezji, kraju), podejmuje posługę na rzecz zachowania charyzmatu i jedności DK oraz odpowiada za formację.

27. Krąg jest podstawową strukturą DK. DDK w kręgu stanowi jedno z należących do niego małżeństw, zwane parą animatorską, które doktrynalnie i duchowo wspomaga ksiądz moderator.

28. Obszar diecezji może być podzielony na rejony. Rejon obejmuje 9-25 kręgów w tej samej lub sąsiadujących parafii, za pracę których jest odpowiedzialna para rejonowa. Ona też wraz z księdzem moderatorem i parami łącznikowymi lub parami animatorskimi kręgów tworzy krąg rejonowy, odpowiedzialny za DDK w rejonie.

Para łącznikowa sprawuje opiekę nad 3-5 kręgami podstawowymi.

Para rejonowa prosi zwykle o opiekę duchową w kręgu rejonowym jednego z księży moderatorów jakiegoś kręgu.

29. Za DDK w diecezji odpowiada para diecezjalna, która wraz z doradcą duchowym – księdzem moderatorem diecezjalnym DK oraz parami odpowie-dzialnymi za poszczególne rejony w diecezji tworzą krąg diecezjalny.

30. Kręgi DK kilku sąsiednich diecezji tworzą filię, za którą jest odpowiedzialna para filialna. Tworzy ona wraz z parami diecezjalnymi i księżmi moderatorami diecezjalnymi DK z danej filii krąg filialny.

31. DDK na szczeblu krajowym przewodniczy para krajowa, która wraz z księdzem moderatorem krajowym DK, parami filialnymi i przedstawicielami diakonii stałej Ruchu Światło-Życie tworzą krąg centralny DK, do którego należą również pary pełniące określone funkcje zlecone przez parę krajową.

32. Pary: rejonowa, diecezjalna, filialna i krajowa pozostają w swoich kręgach, ale nie pełnią w nich funkcji animatorskich.

33. Zadania wspólne dla wszystkich par odpowiedzialnych:

• inspiracja i koordynacja prac DK,

• odpowiedzialność za formację DK i formację powierzonych im par,

• odpowiedzialność za jedność DK i jego organizację,

• udział w spotkaniach Ruchu Światło-Życie i DK,

• służenie pomocą i doświadczeniem innym parom odpowiedzialnym,

• organizacja dni skupienia, dni wspólnoty i innych potrzebnych spotkań,

• przeprowadzanie indywidualnych rozmów z powierzonymi im parami małżeńskimi,

• pełna akceptacja i realizacja wymagań Krucjaty Wyzwolenia Człowieka,

• pośredniczenie w obustronnym przekazywaniu informacji,

• troska o materiały formacyjne,

• powierzanie innym parom małżeńskim różnych diakonii,

• troska o swoich następców.

34. Zadania szczegółowe poszczególnych par odpowiedzialnych:

a) Para animatorska kręgu:

• jest odpowiedzialna za formację powierzonych jej małżeństw,

• współpracuje z księdzem moderatorem kręgu i omawia z nim problemy pracy,

• odpowiada za staranne przygotowanie i właściwy przebieg spotkań miesięcznych,

• jest zawsze odpowiedzialna za dzielenie się realizacją zobowiązań, nawet wtedy, gdy spotkanie prowadzi inna para,

• służy pomocą i doświadczeniem poszczególnym małżeństwom kręgu.

b) Para łącznikowa:

• jest odpowiedzialna za powierzone jej kręgi,

• organizuje spotkania par animatorskich tych kręgów,

• przynajmniej raz w roku bierze udział w spotkaniach poszczególnych kręgów,

• bierze udział w spotkaniach kręgu rejonowego.

c) Para rejonowa:

• jest odpowiedzialna za kręgi w rejonie,

• organizuje spotkania kręgu rejonowego oraz inspiruje i koordynuje jego pracę,

• współpracuje z księdzem moderatorem diecezjalnym i rejonowym.

d) Para diecezjalna:

• jest odpowiedzialna za DK w diecezji,

• nawiązuje kontakty z księdzem biskupem diecezjalnym i moderatorem diecezjalnym Ruchu Światło-Życie,

• organizuje spotkania kręgu diecezjalnego oraz inspiruje i koordynuje jego pracę,

• organizuje 15-dniowe rekolekcje oazowe i ORAR na terenie swojej diecezji,

• przynajmniej raz w roku bierze udział w spotkaniach poszczególnych kręgów rejonowych,

• uczestniczy w Dniach Wspólnoty Diakonii Diecezjalnych (DWDD),

• bierze udział w pracach DDJ Ruchu Światło-Życie.

e) Para filialna:

• jest pośrednikiem między kręgiem centralnym a parami diecezjalnymi w filii,

• nawiązuje kontakty z księżmi moderatorami poszczególnych diecezji filii,

• uczestniczy w spotkaniach kręgu centralnego oraz w DWDD.

f) Para krajowa:

• jest odpowiedzialna za DK w Polsce,

• utrzymuje stałą łączność z Biskupem Delegatem KEP ds. Ruchu Światło-Życie,

• utrzymuje kontakt z parami odpowiedzialnymi za DK za granicami Polski,

• nawiązuje kontakty z innymi ruchami rodzinnymi w kraju i za granicą,

• reprezentuje DK wobec hierarchii kościelnej i władz świeckich,

• organizuje spotkania kręgu centralnego oraz inspiruje i koordynuje jego pracę,

• wraz z całym kręgiem centralnym spełnia zadania koncepcyjno-redakcyjne i koordynacyjne oraz formacyjne w odniesieniu do DDK,

• bierze udział w pracach CDJ Ruchu Światło-Życie.

35. Każda para małżeńska pełniąca posługę pary odpowiedzialnej powinna:

• być rozmodlona,

• żyć życiem sakramentalnym,

• dążyć do życia w pełni chrześcijańskiego,

• w jedności i wzajemnym zrozumieniu wspomagać się na drodze do Boga,

• umiejętnie kontaktować się z innymi, być taktowna i dyskretna,

• znać zasady DK, akceptować je i być im wierna,

• charakteryzować się postawą służby i posłuszeństwa wobec Pasterzy Kościoła.

36. Pary odpowiedzialne winny w miarę swoich możliwości pogłębiać życie duchowe i wiedzę religijną, w szczególności dotyczącą małżeństwa i rodziny. Świadomie i twórczo służyć społeczeństwu poprzez kompetentnie i odpowiedzialnie wykonywaną pracę domową, zawodową i społeczną. Utrzymywać łączność ze swą wspólnotą parafialną poprzez uczestnictwo w jej życiu. Postawa wszystkich odpowiedzialnych powinna wypływać z głębokiej modlitwy. Modlitwą winni obejmować ludzi i sprawy, którym służą.

37. Wybory par odpowiedzialnych na poszczególnych szczeblach:

a) Parę animatorską w zawiązującym się kręgu mianuje na jeden rok para pilotująca, wyznaczona przez parę rejonową. Posługę pary pilotującej może pełnić para, która przeżyła co najmniej formację podstawową DK. W następnych latach pracy kręgu para animatorska jest wybierana spośród par kręgu na spotkaniu podsumowującym roczną pracę kręgu, w głosowaniu tajnym, w wyborach przeprowadzanych przez księdza moderatora lub przez parę rejonową. Posługę pary animatorskiej może pełnić para, która przeżyła formację podstawową DK. Kadencja pary animatorskiej trwa jeden rok, możliwe jest jej przedłużenie o jeden rok poprzez tajne głosowanie.

b) Ustępująca para rejonowa proponuje 2-3 kandydatury swoich następców, motywując ich wybór. Kandydatury na parę rejonową mogą również zgłaszać (z uzasadnieniem) pary animatorskie rejonu. Para rejonowa jest wybierana spośród zgłoszonych kandydatur na spotkaniu podsumowującym roczną pracę rejonu przez pary animatorskie i ustępującą parę rejonową w głosowaniu tajnym przeprowadzonym przez księdza moderatora rejonu lub przez parę diecezjalną, lub przez księdza moderatora diecezjalnego DK. Nowa para rejonowa jest zatwierdzana przez parę diecezjalną i księdza moderatora diecezjalnego DK. Posługę pary rejonowej może pełnić para, która przeżyła co najmniej formację podstawową DK. Kadencja pary rejonowej trwa 3 lata
i może być przedłużona o jeden rok na wniosek pary diecezjalnej.

W wyjątkowych, uzasadnionych przypadkach para rejonowa może być odwołana przez parę diecezjalną i księdza moderatora diecezjalnego DK.

c) Ustępująca para diecezjalna proponuje 2-3 kandydatury swoich następców, motywując ich wybór. Kandydatury na parę diecezjalną mogą również zgłaszać (z uzasadnieniem) pary rejonowe diecezji. Para diecezjalna jest wybierana spośród zgłoszonych kandydatur na spotkaniu kręgu diecezjalnego przez pary rejonowe i ustępującą parę diecezjalną w głosowaniu tajnym przeprowadzonym przez księdza moderatora diecezjalnego DK, w obecności moderatora diecezjalnego Ruchu Światło-Życie. Po wyborze moderator diecezjalny Ruchu Światło-Życie i moderator diecezjalny DK występują do biskupa diecezjalnego z prośbą o udzielenie jej misji do pełnienie posługi. Posługę pary diecezjalnej może pełnić para, która przeżyła pełną formację DK i jest członkiem Stowarzyszenia Diakonia Ruchu Światło-Życie. Kadencja pary diecezjalnej trwa trzy lata i może być przedłużona o dwa lata na wniosek księdza moderatora DK danej diecezji.

W wyjątkowych, uzasadnionych przypadkach para diecezjalna może być odwołana przez księdza biskupa ordynariusza danej diecezji na wspólny wniosek moderatora diecezjalnego Ruchu Światło-Życie i moderatora diecezjalnego DK.

Kapłana moderatora diecezjalnego DK powołuje biskup diecezjalny na wspólny wniosek moderatora diecezjalnego Ruchu Światło-Życie i pary diecezjalnej.

d) Ustępująca para filialna przedstawia parze krajowej 2-3 kandydatury swoich następców z umotywowaniem. Kandydatury mogą zgłaszać parze krajowej również pary diecezjalne danej filii. Wybory pary filialnej przeprowadza jeden z księży moderatorów diecezjalnych DK filii, upoważniony przez parę krajową. Wyboru pary filialnej dokonują pary diecezjalne i ustępująca para filialna (członkowie Stowarzyszenia Diakonia Ruchu Światło-Życie) wymienionej filii w głosowaniu tajnym. Para krajowa wspólnie z księdzem moderatorem krajowym DK zatwierdza nową parę filialną. Posługę pary filialnej może pełnić para, która przeżyła pełną formację DK i jest członkiem Stowarzyszenia Diakonia Ruchu Światło-Życie. Kadencja pary filialnej trwa 3 lata i może być przedłużona o dwa lata na wniosek pary krajowej.

e) Ustępująca para krajowa przedstawia na wspólnym zgromadzeniu kręgu centralnego oraz par diecezjalnych DK 2-3 kandydatury swoich następców i motywuje je. Kandydatury mogą być zgłaszane również przez pary filialne oraz przez pary diecezjalne. Wybory przeprowadza ksiądz moderator krajowy DK w obecności moderatora generalnego Ruchu Światło-Życie. Prawo głosu przysługuje stałym członkom kręgu centralnego oraz parom diecezjalnym DK – członkom Stowarzyszenia Diakonia Ruchu Światło-Życie. Posługę pary krajowej może pełnić para, która przeżyła pełną formację DK i jest członkiem Stowarzyszenia “Diakonia Ruchu Światło-Życie”. Kadencja pary krajowej trwa 3 lata i może być przedłużona o 3 lata. Decyzję o przedłużeniu kadencji podejmuje w głosowaniu tajnym krąg centralny na wniosek księdza moderatora krajowego DK lub jednej z par filialnych. Po wyborze pary krajowej moderator generalny Ruchu Światło-Życie i moderator krajowy DK występują do Delegata KEP ds. Ruchu Światło-Życie z prośbą o udzielenie jej misji do pełnienie posługi.

W wyjątkowych, uzasadnionych przypadkach para krajowa może być odwołana przez Delegata KEP ds. Ruchu Światło-Życie na wspólny wniosek moderatora krajowego DK i moderatora generalnego Ruchu Światło-Życie.

Kapłana moderatora krajowego DK powołuje Ksiądz Biskup Delegat KEP ds. Ruchu Światło-Życie na wspólny wniosek moderatora generalnego Ruchu i pary krajowej.

38. Wszystkie wybory dokonywane są w głosowaniu tajnym zwykłą większością głosów, przy quorum równym 50% + 1 osób uprawnionych do głosowania.

Jeżeli w pierwszym głosowaniu żadna z par nie uzyska minimum 50% głosów wówczas należy zarządzić drugie głosowanie dokonując wyboru spośród dwóch par, które otrzymały największą ilość głosów.

39. Ważną rolę w życiu DK odgrywają Dni Wspólnoty Diakonii Diecezjalnych (DWDD), organizowane w poszczególnych filiach. DWDD stanowi okazję do spotkania pary filialnej z parami diecezjalnymi w celu wymiany wiadomości i doświadczeń oraz do budowania jedności w ramach Ruchu Światło-Życie.

40. Raz w roku odbywa się spotkanie odpowiedzialnych DK podsumowujące roczną pracę ruchu i programujące pracę na kolejny rok. Oprócz stałych członków kręgu centralnego biorą w nim udział pary diecezjalne i księża moderatorzy diecezjalni DK oraz inne pary i osoby zaproszone przez parę krajową.

41. Pary odpowiedzialne DK biorą również udział w Kongregacjach Odpowiedzialnych (KO) i innych zgromadzeniach organizowanych przez Ruch Światło-Życie.

42. DK prowadzi swoją działalność głównie na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej. Kręgi Domowego Kościoła mogą powstawać także w innych krajach w oparciu o własne struktury duszpasterskie, jednakże w ścisłej łączności programowej z DK. Zasady współpracy z takimi kręgami ustala krąg centralny DK, a zatwierdza je Centralna Diakonia Jedności Ruchu Światło-Życie.

ROZDZIAŁ V
Dobra doczesne Domowego Kościoła

43. Dobrami doczesnymi DK (domy rekolekcyjne, składki, darowizny itp.) zarządza DDK poszczególnych szczebli, wg przysługujących jej kompetencji, z zachowaniem przepisów Statutu Stowarzyszenia “Diakonia Ruchu Światło-Życie”.

44. Decyzje dotyczące wysokości składek płaconych przez pary należące do DK w Polsce oraz ich przeznaczenia podejmuje krąg centralny w porozumieniu z parami diecezjalnymi. Z ogólnej sumy składek zbieranych przez DK w diecezji 40% przekazywane jest do Centralnej Diakonii Domowego Kościoła i wykorzystywane na potrzeby DK oraz potrzeby całego Ruchu Światło-Życie w porozumieniu z Centralną Diakonią Jedności Ruchu Światło-Życie. Pozostałą sumą (60% składek) dysponuje DK w diecezji (20% – na potrzeby DK w rejonach; 40% – na potrzeby DK w diecezji).

45. Para Diecezjalna i Para Krajowa wybierają skarbnika dbającego o właściwe dysponowanie finansami, który każdego roku przedkłada sprawozdanie do zatwierdzenia odpowiednio przez krąg diecezjalny i krąg centralny oraz do wiadomości ekonoma odpowiedniego szczebla Stowarzyszenia Diakonia Ruchu Światło-Życie.

Krościenko, Uroczystość Zwiastowania Pańskiego, 26 marca 2001 r.